„Diamonds & Dancefloors” - recenzja drugiej płyty Avy Max

Fot. open.spotify.com

Data wydania: 27 stycznia 2023

Liczba utworów: 14

Gatunki: dance pop, synth pop

Jeśli śledzicie mnie od dłuższego czasu, to już pewnie wiecie, że Ava Max jest jedną z moich ulubionych artystek. Dlatego nie mogłam się powstrzymać przed oceną tego albumu.

D&D (tak będę nazywać tę płytę) to drugi album studyjny Avy Max. Pierwszy jej krążek, Heaven & Hell (swoją drogą jest tu podobieństwo, że w obu tytułach jest coś & coś) również oceniłam na blogu: Heaven & Hell - recenzja debiutanckiego albumu Avy Max

Łapcie listę kawałków i zaczynamy!

1. Million Dollar Baby

2. Sleepwalker

3. Maybe You're The Problem

4. Ghost

5. Hold Up (Wait A Minute)

6. Weapons

7. Diamonds & Dancefloors

8. In The Dark

9. Turn Off The Lights

10. One Of Us

11. Get Outta My Heart

12. Cold As Ice

13. Last Night On Earth

14. Dancing's Done

Million Dollar Baby można uznać za piosenkę jednocześnie prostą jak i skomplikowaną. Za całkiem prostą mogę uznać rytmikę, a jeśli ktoś z Was chciałby nagrać cover tego kawałka, to podziwiam, ponieważ moim zdaniem to nie jest zbyt łatwa piosenka do śpiewania, zwłaszcza jeśli np. zaczynacie swoją przygodę z muzyką. 

Fragment refrenu nieco mi przypomina część utworu LeAnn Rimes Can't Fight The Moonlight. Poza tym w tekście przemycono tytuły dwóch innych kawałków z tej płyty: In The Dark i Cold As Ice (dokładnie w słowach Ice-cold, co w sumie oznacza to samo), co czyni tę piosenkę świetnym wstępem i zapowiedzią do reszty albumu.

Jeśli podczas słuchania utworu mam ciary i mam wrażenie, że szybko on mi zleciał/trwał moim zdaniem za krótko, to znaczy że ów kawałek ma w sobie to coś. I tak właśnie mogę napisać o Sleepwalker. Tekst piosenki jest intrygujący, bo opowiada, że ktoś zmieni kogoś w lunatyka. Nie podano jednak, w jaki dokładnie sposób. Zapewne Ava Max i inne osoby, które napisały słowa, chciały, żeby słuchacz sam sobie dopowiedział, jak to się mogło stać.

Kolejną piosenkę można zadedykować nie tylko toksycznym byłym partnerom, lecz także wszystkim osobom, które Was poniżały lub/i używały techniki gaslightingu (w skrócie: twierdzili, że w jakiejś sprawie przesadzacie, podczas gdy naprawdę mieliście jakiś kłopot albo wmawiali Wam nieprawdę, mimo że często obie strony wiedziały że jest inaczej). Mowa oczywiście o Maybe You're The Problem. Przesłanie kawałka jest bardzo ważne i cieszę się, że jest on jednym z najpopularniejszych na tej płycie.

Kawałek przywołujący na myśl europop z lat 90. z tekstem o skrajnych uczuciach - tak w jednym zdaniu mogę opisać Ghost. Ciekawa odskocznia od bardziej nowoczesnych brzmień.

Hold Up (Wait A Minute) to powrót do nowoczesnej melodii. Nie wiem jak Wam, ale mnie niektóre wstawki skojarzyły się z twórczością już nieaktywnego zespołu Daft Punk.

Przy utworze Weapons na upartego można znaleźć punkt wspólny z Dziwny jest ten świat Czesława Niemena. W tej drugiej piosence pojawiają się te słowa:

Że ktoś słowem złym

Zabija tak jak nożem

Wprawdzie w tym kawałku Avy Max nie znajdziecie żadnej wzmianki o nożach, prędzej już o broni palnej. W każdym razie o broń właśnie tutaj chodzi. Refren bowiem zaczyna się tak:

Stop using your words as weapons

co można przetłumaczyć jako przestań używać swoich słów jako broni. 

Wspomniałam już o broni palnej, i w związku z tym zauważyłam jeszcze jedną ciekawą rzecz. Przeczytajcie poniższy fragment.

Got a bulletproof vest under my dress

Packed bags under my bed

Od razu tłumacząc, mowa jest tu o kamizelce kuloodpornej pod sukienką i o spakowanych torbach pod łóżkiem. Z tym, że Ava prawdopodobnie wykonała celowy zabieg, żeby zaznaczone słowa powyżej zabrzmiały podobnie do bang bang, który ma imitować odgłos strzałów. 

Jeśli to rzeczywiście nie jest przypadek, to wielki szacun dla Avy.

Teraz czas na utwór o tym samym tytule, co cały album, czyli oczywiście Diamonds & Dancefloors. W wielkim skrócie: dość prostolinijne disco. Co wcale nie oznacza, że złe lub tandetne. Nie chcę nic sugerować, ale jeśli ktoś mógłby zmashupować to z Blue Eiffel 65, i to gdzieś opublikuje, to niech wyśle mi link, bo jestem bardzo ciekawa, jak oba te utwory mogłyby razem brzmieć.

Ponownie cofamy się w czasie, bo In The Dark nieco mi przypomina pop cyfrowy z lat 00. I tu jest podobna sytuacja, co w D&D, lecz tym razem z wokalem, bo część refrenu jest śpiewana niemal tak samo jak we fragmentach utworu oscar sanah i Vito Bambino. Stąd też moja druga prośba: jeśli ktoś te dwa kawałki zmiksuje, to niech mi podeśle, bo na pewno to będzie bardzo interesujące.

Turn Off The Lights ma w sobie coś wyjątkowego, innego... tylko nie wiem do końca jak to nazwać. Podobnie jak przy Hold Up (Wait A Minute), szczególnie w refrenie słychać daftpunkowy styl.

Chcecie posłuchać angielskiej wersji przeboju Anny Jantar Nic nie może wiecznie trwać? Wprawdzie One Of Us to nie jest cover tego utworu, jednak tematyka jest podobna. Też możemy usłyszeć słowa o odejściu, rozstaniu i że nic nie jest dane nam na zawsze. Melodię nazwałabym unowocześnionym podkładem z lat 80. Ale co tu dużo mówić/pisać, taka jest uroda synthpopu 😉

Get Outta My Heart można uznać w sumie za kontynuację One Of Us, lecz tym razem kawałek jest o tym, że ktoś chce, żeby ta druga osoba odeszła, bo wie, co robiła zeszłego lata. Wstawki z syntezatora na początku refrenu bardzo mocno mi przypominają te w Kings & Queens. Stąd też kolejna prośba: mógłby ktoś zmiksować obie te piosenki?

Nomen omen, przy Cold As Ice, podobnie jak przy uczuciu zimna, można dostać dreszczy. Pewnie zabrzmi to banalnie, ale ta piosenka jest genialna w swojej prostocie. Nic więcej nie mam do dodania.

Gdyby grę Doom 95 wyprodukowano w obecnych czasach, to zapewne podkład do Last Night On Earth byłby głównym motywem. W sumie nie pomyślałabym, że to napiszę, ale to chyba jedyna piosenka, która nie ma jakiegoś punktu zaczepienia, czegoś, co wywołałoby efekt wow. 

Dodałam ten utwór (jak i wszystkie z tego albumu) do swoich ulubionych, ale nie jestem do końca przekonana. Z drugiej strony, przy niektórych kawałkach mam tak, że dopiero po kilku przesłuchaniach bardziej je lubię. Niewykluczone, że z Last Night On Earth też tak będzie.

Recenzja tego krążka powoli dobiega końca, bo teraz przyszła pora na ostatnią piosenkę, Dancing's Done, która moim zdaniem tytuł ma wręcz idealny, biorąc pod uwagę, że to ostatni kawałek i porównując go z nazwą całej płyty.

Myślę, że ten utwór może stanowić alternatywę do podkładu do którego Wednesday wykonała swój już kultowy taniec. Jeśli mógłby ktoś podłożyć Dancing's Done pod filmik z tego tańca, to niech to zrobi i wyśle mi link. Będę wdzięczna.

Poza tym rytm przypomina mi ten z przeboju Seleny Gomez, Love You Like A Love Song. Zatem możecie się już domyślić, o co ewentualnie mogłabym Was prosić 😊

Podsumowanie: D&D to zbiór piosenek o miłości, zarówno tej namiętnej, jak i toksycznej. Ava Max przeszła delikatnie na klubową stronę mocy. Część utworów jest w brzmieniu mniej lub bardziej podobna do innych przebojów, ale kto słucha Avy od dłuższego czasu, ten wie, że u niej to już jest standard. 

Być może część z Was uznała tę recenzję nie tyle za mało obiektywną (bo w sumie żadna recenzja nie jest w 100% obiektywna), ale za wręcz faworyzującą artystkę. Ale co poradzić, nie mogłam nie ocenić tego krążka. Dlatego też po raz pierwszy, odkąd dodaję oceny płyt od 1 do 10, postawię taką notę, jaką widzicie poniżej.

Moja ocena: 10/10

Jeśli doczytaliście do tego momentu, to łapcie okładkę płyty w wersji spoza Spotify i Genius (ta na początku posta jest wyświetlana tylko w tych serwisach).

Fot. empik.com

Która okładka bardziej Wam się podoba? Mnie bardziej ta pierwsza przypadła do gustu.

Do następnego wpisu!